Premijera “Zimske bajke” u petak 22. decembra

U petak 22. decembra u 20 sati na Velikoj sceni Crnogorskog narodnog pozorišta premijerno će biti izvedena predstava “Zimska bajka” Vilijama Šekspira u režiji Dina Mustafića.

Dramatuškinja predstave je Željka Udovičić Pleština, scenograf Dragutin Broz, kostimografkinja Tijana Todorović, asistentkinja kostimografa je Marta Garčević, muziku je radila Vjera Nikolić, scenski pokret i koreografiju Nada Vukčević. scenski govor Dubravka Drakić, a izvršne producentkinje predstave su Nela Otašević i Janja Ražnatović.

U predstavi igraju: Zoran Vujović, Žana Gardašević Bulatović, Slaviša Čurović, Srđan Grahovac, Jelena Nenezić Rakočević, Dejan Ivanić, Aleksandar Gavranić, Andrea Mugoša, Ana Vučković, Danilo Čelebić, Nikola Perišoć. Petar Burić, Gojko Burzanović, Dragan račić, Julija Milačić, Jelena Minić, Radmila Čolić, Mirko Vlahović, Stevan Radusinović, Srđan Tošković, Smiljana Martnović, Anđelija Rondović, Jovan Dabović, Filip Đuretić i studenti specijalističkih studija studijskog programa Gluma u kasi red.prof. Branimira Popovića  – FDU Cetinje: Marko Todorović, Vanja Jovićević, Milica Šćepanović, Anđela Radović i Vukan Pejović.

Muzički tim, pored Vjere Nikolić čine: Mladen Nikčević, Ivan Peković, mr Tatjana Krkeljić i mr Mladen Popović.

Četiri stotine godina prošlo je od Šekspirove smrti i još uvijek sa svih svjetskih pozornica “pljušte” njegove neprolazne misli, dobro poznati stihovi, legendarni zapleti. Stižu do publike na različitim jezicima, u novim prijevodima, drugačijim čitanjima, – ali istom snagom, potvrđujući njegovu veličinu, neprolaznost i savremenost. Ovoga puta, relativizujući kategoriju vremena kvalitetom velikog dramskog teksta, do nas stiže Zimska bajka, jedno od njegovih posljednjih djela, nastalo 1611. godine. Ta se petočinka može okarakterisati kao neka čudna romansa: u prva tri čina zapravo
tragedija, u preostala dva gotovo pastorala, s neobičnim, iz današnje perspektive – samo navodno srećnim završetkom. Naime, nakon prosedea, karakterističnog za njegove velike tragedije, u drugom dijelu slijedi niz preokreta u stilu komedija zablude, ton drame mijenja se iz tragičnog u optimističan, uz neizbježni lažno srećni završetak koji tome logično slijedi: vjenčanje dvoje zaljubljenih i pomirenje starih prijatelja, ali pritom smo istovremeno natjerani da budemo svjedoci i nepovratno upropašćenim egzistencijama, uludo protraćenim životima… Taj se komad, izuzetno kompleksne fabule u kojoj prepoznajemo mnoge motive iz njegovih drugih drama, bavi pitanjima vjernosti, ljubavi, uzajamnog povjerenja, prijateljstva, ljubomore i gubitka najbližih, ali jasno progovara i o modusima upravljanja državom te o ženskom pitanju. Kao protivtežu tragičnim zbivanjima na Siciliji, u Bohemiji pratimo komična događanja, a radnja pritom obiluje fantastičnim elementima, oslanjajući se na simbolička značenja s mnoštvom obrta i iznenađenja koja sugerišu okrutnu bajkovitost. Onu koja objektivnu istinu relativizuje pretvarajući je u subjektivnu kategoriju koja zavisi od pozicije moći. Jer pokretač radnje je kraljeva ljubomora. Ako problem posmatramo iz perspektive pojedinca koji je sam sebe uvjerio u nevjernost svoje supruge, onda je to priča o ludilu, tiraniji i krivici koja dolazi kada on shvati posljedice svojih postupaka. Zaluđeni pojedinac koji odlučuje da ignorše proročanstva, odnosno činjenice, već bira da slijepo vjeruje samo u sopstvenu verziju istine, a u rukama pritom drži apsolutnu moć – itekako je opasan. Nažalost, prostoru balkanskih zemalja ne nedostaje iskustava o takvim vođama. I zato naša bajka ne može imati srećan kraj. Jer vrijeme koje je mojoj generaciji ukradeno tuđim pogrešnim odlukama niko nam neće vratiti. Ono nam je pobjeglo zauvijek. Šekspir nam daje priliku svojim stihovima da o tome progovorimo i zato je aktuelan, zato je tako bezobrazno moderan i nama blizak.

Željka Udovičić Pleština